In de media komen veel berichten langs over de stijging van het aantal mensen met psychische klachten, met name onder jongeren en jongvolwassenen. Klachten als stress, somberheid, piekeren, gevoel van zinloosheid. Als oorzaken worden genoemd: prestatiedruk, individualisering, de coronacrisis, onzekerheid over de toekomst, de spanningen in de wereld. Lange tijd leek het leven maakbaar en vol zekerheden, inmiddels is dat anders.
Feit is, dat het leven niet altijd leuk is. Er gebeuren nare dingen, ook in je persoonlijk leven. En zelfs wanneer de dingen goed gaan, betekent dat niet altijd dat je je fijn voelt. Je kunt je soms afvragen waar je het eigenlijk allemaal voor doet, wat de zin is van dit leven.
Door ACT (Acceptance and Commitment Therapy) leer ik steeds meer te accepteren dat het hoort bij het leven om soms verdrietig of ongelukkig te zijn. Soms over kleine en soms over grote dingen. Dat er nare dingen kunnen gebeuren waardoor je leven op z’n kop komt te staan. Dat je wereld kan instorten. En dat er soms dingen in je leven zijn die je bijna niet kunt dragen. Maar dat het helpt om er niet tegen te vechten, maar het verdriet en de pijn er te laten zijn. Daarmee kun je gevoelens van spanning en stress verdragen. Want pas als je daar de ruimte aan geeft, komt er weer écht ruimte om vooruit te kijken. Om uit te zoeken wat het leven (nog) de moeite waard maakt. En keuzes te maken waardoor je een hoopvol en betekenisvol leven kunt leiden.
Meer weten? Neem dan gerust contact met me op, ik help je graag!
Comments